Iemand heeft vannacht geschreid,
de tranen op het vrouwenmantelblad
liggen als parels her en der verspreid.
Wie heeft het zo te kwaad gehad?
Was het verdriet, de schoonheid
van de vrouw, de mantel of het blad,
wie bracht wie in zo’n verlegenheid,
of nam de koude nacht een bad?
Laat in de middag, langs het tegelpad,
zie ik, liggen er nog slechts een paar,
gevangen in het vrouwenmantelhaar.
De wetten der natuur zijn wonderbaar,
doch maakte ik ooit een schouder nat,
die in een vrouwenmantel was gevat?
