‘het gedicht is een bericht’
voor jules
(a)
: ’t is dat ze het vroegen
ik zou er zelf niet over beginnen,
over vroeger weet je wel.
de jaren worden geringer,
als je de herhalingen, de retoriek
er aftrekt, een paar zinnen
die blijven hangen.
ik was toch al nooit zo’n zanger.
(b)
bikkelharde stad ja
met z’n haven, z’n rechtdoorzee,
z’n classificeren in de botlek
bottleneck van tankers, koppelbazen.
laden & lossen bij van gend & loos,
kantoorwerk voor manpower
dromen boven een kaartenbak
van woorden.
wafelen in den haag?
heb ik nooit gedaan.
(c)
stad van schilders weinig dichters,
waar moet je ’t dan over hebben?
ja weet ik veel voorbeelden
afgaan op flapteksten,
rooftocht in bijenkorf, pocketkelder,
schaken in de hut van oom tom.
wachten - op openingen, op dingen
op de mode om mee te doen.
action painting / ideeën pikken / overschilderen
*doorhalen wat gedaan is.
(d)
dagelijks leven?
daarom staat de nacht hier zo in aanzien.
wel gelachen altijd,
je moet wat met wat de psyche je te bieden heeft.
van nostalgie kan ik niet spreken
mooi maken van verleden
(ben ik niet tegen)
een nieuwe jas, een nieuwe straat,
aanbellen en denken dat je er bent
waar je naar verlangt.
maar niet voor lang
als het zo wankelt in je hart dat je jankt.
(e)
nee, die zit in parijs.
na die prijs, gorter, toch?
werkt in een kelder, kisten
vol manuscripten zeggen ze bij timmer.
a thing of writing is a joyce for never
grapje (moet kunnen mits niet te vaan).
niemand weet nog van het marxisme,
das kapital, ‘t schijnt dat zij geld heeft.
staat nu in bundel prijswinners
voor koninklijke fascistendochter.
je kan het niet verzinnen,
zo gaan die dingen.
(f)
o die winkel
poëziewinkel hoe verzin je ‘t.
had ik nooit aan moeten beginnen,
als je alles van tevoren wist.
riekus? driekusman met hashiesj,
arie liep op blote voeten in een pak van armani.
vaandeldrager van de avant garde
sloeg de ruiten in,
zag het niet zitten tussen de glasscherven
vroeg naar z’n contactlenzen
pikte geldkistje met schuldbekentenissen.
moeder mooi was de baas
met z’n centenbak,
zat mij dwars toen ik rimbaud vertaald had.
(g)
nu wil ik wel zingen
met een strot van stof en steen,
gruis, geruis van vroeger,
al met al achteraf toch heldhaftig.
je kan kicken wat je wil,
als je geen tik van de taal krijgt
als je je vooraf afvraagt of het zin heeft
of het af is
blijf je stil, blijf je stilstaan.
de mooie woorden zijn van later datum
van voorlichters
van glazen torens geblazen
dat platgeslagen woord skyline
laat-ie fijn zijn.
(h)
‘het gedicht is een bericht’
bij deze
finest hours in de jaren zestig?
en vijftig dan, tijd van vader en moeder,
en veertig, al die staatsmoordenaars
in naam van de waanzin, wannsee.
stunde nul, opnieuw beginnen,
opbouw, ontwikkeling, ontplooiing
in zeventig
al die doden in de chemische gemeente
en tachtig, je krijgt niet elke dag een kind,
herhaling (zie vijftig).
eeuwig, wende weinig te betekenen
andere cijfers, de woorden blijven:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten